ความรัก...ไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิตแต่
ความรัก...เป็นเพียงสิ่งหนึ่ง
ที่สำคัญที่สุดในชีวิตการมีความรัก...ไม่ใช่การหาใครสักคนมาอยู่ข้างกายแต่
การมีความรัก...คือการอยู่ข้างกายใครสักคนการเป็นคนรักของใครสักคน...ไม่ใช่ว่า
ต้องอยู่ในพื้นที่ ทั้งหมดในใจเค้า
แต่การเป็นคนรักของใครสักคน..คือ
การยืนอยู่ในจุดที่สำคัญที่สุดในใจเค้าความรัก...
ก็เหมือนกับ..การขึ้นรถเมล์บางป้าย...
ก็เงียบเหงาพิกลยังไงก็ไม่รู้บางป้าย...ก็จอแจด้วยผู้คนบางคน....
รอจนชั่วชีวิตก็ยังไม่มาบางคน....รอแป๊บเดียวก็ได้ขึ้นบางคน....
ขึ้นแล้วถึงรู้ว่าขึ้นผิดคันบางคน....
ขึ้นครั้งแรกก็ขึ้นถูกบางคน....ขึ้นๆ ลงๆ
อยู่หลายรอบกว่าจะขึ้นถูกคันบางคน....
นั่งไปจนถึงป้ายสุดท้าย..ถึงจะรู้ว่าขึ้นผิดคันความรัก...
ไม่ใช่ของเล่นแกล้งเจ็บไม่เป็น..
เจ็บนานกว่าจะหายหายแล้วก็ยังคงมีแผลเป็นฝากไว้ที่สะกิดใจทุกครั้ง
ที่คิดถึงเมื่อเป็นแบบนั้น..ก็ควรเลือกให้ดีๆให้ใช้หัวใจมอง...
ไม่ใช่ดวงตาถ้า..เค้าไม่รักเรา เราก็ต้องเลือก..รักตัวเอง..
ด้วยการเลิกรักเค้า..หรือเลือกรักเค้า..เพื่อทำร้ายตัวเองแต่ถ้า..
ใครโชคดี ได้เจอคนที่ใช่จริงๆก็ขอให้รักกันมากๆ ห่วงเค้ามากๆ
ให้มีเพียงเค้าคนเดียวเท่านั้นที่อยู่ในหัวใจเราแต่จำไว้..ใ
ห้เค้าอยู่ในจุดที่สำคัญที่สุดเพียงจุดเดียวเท่านั้นไม่ใช่..
การให้เค้าอยู่ในทุกๆอนูของหัวใจให้รักเค้าให้มากๆ แต่...
อย่าลืมรักตัวเอง รักตัวเองให้ได้อย่างน้อย
ก็เท่าๆที่เรารักเค้าให้รักเค้าด้วยความรักที่คุณสามารถให้ได้
ไม่ใช่รักเค้าด้วยหัวใจที่คุณมีทั้งหมดเพราะมันจะยากมาก
ต่อการเอาเค้าออกไป...เมื่อคำว่ารักได้ใช้หมดไปแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น